Wybory 2014

Wybory samorządowe odbyły się 16 listopada, lecz do dzisiaj nie znamy ich wyników: http://wiadomosci.onet.pl/kraj/wybory-samorzadowe-2014-oficjalne-wyniki-wyborow/6dk4d

Prezydent Komorowski oraz premier Kopacz wykluczają powtórkę, tylko jakim prawem? O tym powinien chyba zadecydować NIK albo jakiś sąd na podstawie ustaleń policji i prokuratury?

Szef PKW oraz dwóch sędziów podaje się do dymisji, chociaż nadal nie podano oficjalnych wyników, o czym to świadczy? Kto teraz dopilnuje tego, aby w te wyniki można było uwierzyć?

Jak to się stało, że PSL otrzymał aż 17% (nadal nieoficjalnie), skoro sondaże nie dawały im nawet 10%? Czy ma to związek z „cudem nad urną” sprzed 4 i 8 lat?

Zresztą cuda zdarzyły się i teraz, konkretnie w Szczecinie gdzie wybory wygrała osoba która… nie kandydowała na prezydenta.

Oto relacja przewodniczącej komisji wyborczej:

Tak natomiast wyglądały urny w niektórych komisjach:

Polacy wrzucali swoje głosy do śmietników.

 

Gdy słyszymy to wszystko i na koniec widzimy takie obrazki, to człowiek się zastanawia – czy Polska, jako naród, w ogóle jeszcze istnieje? Czy mamy jeszcze jakieś wartości o które możemy dbać? Czy nadal jesteśmy Polakami? Czy to nie jest sabotaż? Czy te wybory to nie jest jakiś żart, jakaś akcja obcych służb? Czy to jest sen czy jawa? Co pomyśleliby ci, którzy za ten kraj zginęli?

Wszystkie te linki są dowodami na to, że Polska nie jest ani krajem demokratycznym, ani nie jest krajem prawa. Rządzą nami grupy interesów, chyba nikt trzeźwo myślący nie ma wątpliwości że tak jest. W mediach sprawę zaczęto uciszać, krytyczne komentarze istnieją tylko w sieci, której rząd jeszcze nie ocenzurował tak jak telewizji.

Polacy nie wiedzą czym jest demokracja, nie potrafią z niej korzystać, nie przestrzegają jej zasad. Im szybciej ten ustrój upadnie, tym lepiej. Na czele państwa stoją koledzy i koleżanki:

Premier Kopacz pieje z zachwytu nad wynikiem koleżanki Gronkiewicz-Waltz.

Quo vadis Polsko?

Portal wMeritum.pl donosi, że zadłużenie ZUS-u będziemy spłacać wraz z naszymi dziećmi i wnukami jeszcze przez najbliższe 50 lat. Źródło: http://wmeritum.pl/dziura-w-budzecie-zus-jeszcze-przez-50-lat/

Lubię zadawać pytania, więc oto kolejne z nich: kto na to pozwolił? Jak można było na to pozwolić? Czy zadecydował brak kompetencji, czy może świadome działanie na szkodę narodu w zamian za jakieś wymierne korzyści?

Brak naturalnego instynktu samozachowawczego jest zastanawiający. Jak oni chcą dalej kraść nasze pieniądze, skoro niedługo nie będzie co kraść? Muszą obniżyć podatki, zostawić trochę szmalu w naszej kieszeni, żeby później go od nas wyłudzić. Krótko mówiąc w ich interesie jest, abyśmy się teraz czegoś dorobili. Obawiam się jednak, że trafiliśmy na wybitnie toporne pokolenie polityków. Obawiam się, że nie przyjdzie im to do głowy. Będą nas doić, z ostatniej złotówki, z każdego grosza. To smutna perspektywa.

Gdyby Polska była jednym ze stanów USA, byłaby na 6 miejscu pod względem powierzchni. Jednocześnie byłaby największa pod względem liczby ludności! To ciekawostka, która utwierdza mnie w przekonaniu, że podobny system gospodarczy wspaniale rozwijałby się w naszym kraju. Oczywiście są znaczące różnice między Polską a USA, na pewno nie przeniesiemy wszystkiego w skali 1:1. Chodzi o sam zamysł, ideę. Czy nie warto spróbować? Mamy jeszcze coś do stracenia? Pracy u nas nie ma, perspektyw też nie, utraciliśmy nawet suwerenność. Teraz walczymy tylko o to, aby nie zniknąć ponownie z mapy świata.

Są to oczywiście moje prawicowe marzenia o wolnym rynku, o prywatnych sektorach, o braku biurokracji, o uczciwości i normalności. Sam nie jestem pewien, czy umiałbym się w takiej rzeczywistości odnaleźć. Jestem jednak w stanie zaryzykować, bo wierzę, że jest to jedyna droga którą warto podążać.

Zadłużanie naszego państwa odbywa się za zgodą wszystkich większych obozów politycznych. Mało kto się sprzeciwia, są to głównie pojedyncze jednostki. Opozycja najbardziej zwraca uwagę na mało istotne kwestie, które dotyczą tylko część z Nas. Tematy naprawdę istotne zostają przemilczane, bo przecież wszyscy w tym zadłużeniu mają jakiś interes. Jak się w końcu Polacy zorientują, to nie poleci jedna ekipa. Polecą wszystkie które mogły nas wtedy uratować, ale tego nie zrobiły.

Najwięksi polityczni wrogowie darzą się wyjątkową sympatią.

Nowomowa polska

nowomowa «język władzy i kontrolowanych przez nią środków przekazu w państwach totalitarnych, służący do manipulowania ludźmi i nastrojami społecznymi»

Źródło: Słownik języka polskiego PWN

 

Swastyka, symboliczny i ornamentalny znak w postaci równoramiennego krzyża o ramionach zagiętych pod kątem prostym w tym samym kierunku. Jako symbol pomyślności i szczęścia szeroko rozpowszechniona w starożytnym i we współczesnym świecie.

Źródło: Encyklopedia WIEM onet.pl

 

Swastyka (dewanagari स्वस्तिक, transliteracja svastika, transkrypcja swastika, 卐) – znak zazwyczaj w kształcie równoramiennego krzyża, o ramionach zagiętych pod kątem prostym. Nazwa swastika pochodzi z sanskrytu i oznacza „przynoszący szczęście” (swasti – powodzenie, pomyślność, od su – „dobry” i asti – „jest”, -ka sufiks rzeczownikowy).

Źródło: Wikipedia

 

• swastyka

  1. «ornament w kształcie krzyża o równych ramionach załamanych w jedną stronę pod kątem prostym»

  2. «godło hitlerowskiej organizacji politycznej, mające postać krzyża o ramionach załamanych pod kątem prostym w prawo»

Źródło: Słownik języka polskiego PWN

 

W świetle tych wszystkich definicji, nie rozumiem zupełnie nagonki na prokuratora który uznał swastykę za międzykulturowy znak symbolizujący szczęście. Wszystkie poważniejsze źródła na pierwszym miejscu podają właśnie to znaczenie swastyki, dopiero drugim, niejako dopiskiem czy też ciekawostką jest fakt, że została skradziona przez Hitlera i służyła za logo najstraszliwszego reżimu na świecie. Prokurator pod naciskiem zmienił swoje oświadczenie, co stawia pod znakiem zapytania niezależność polskiej prokuratury. Ale ten incydent jest tylko narzędziem.

Narzędziem do walki z rzekomym faszyzmem. Ktoś namalował swastykę na osiedlowym garażu czy murze w środku miasta – nieważne. Pytanie dlaczego? Może rzeczywiście jest faszystą i czci Adolfa Hitlera, może był z kolegami i chciał im zaimponować, może pierwszy raz w ręce miał spray i nie wiedział co z nim zrobić. Szczerze mówiąc – swastyki na murach widzę od zawsze, tak samo jak hasła o Żydach czy klubach piłkarskich. Nigdy nie było z tym problemu, wszyscy przechodzili obok tego obojętnie, nagle jedna swastyka zmieniła wszystko, przelała czarę goryczy. Czyżby? A może to kolejne narzędzie?

Narzędzie do zwalczenia nowej siły politycznej, czyli ruchów narodowych. Rzekomy faszyzm, z którym prowadzi się walkę, jest celowo utożsamiany z narodowcami. Każdy zamaskowany mężczyzna w dresie, którego zachowanie odbiega od ustalonych norm, jest nazywany narodowcem, na zmianę także faszystą lub nazistą. Dowolność operowania tymi słowami, ich naprzemienność, wzbudza u mnie zdziwienie a nawet lekki niepokój. A przecież narodowiec to niekoniecznie faszysta, litości.

Z całą pewnością można stwierdzić, że ktoś tym kieruje, i komuś zależy żeby tak było. Nasuwa się jednak pewno pytanie. Skoro tylu polityków śpiewa jednym głosem, tak im się ta nowomowa spodobała, to jaki jest tego powód? Moim zdaniem mogą być tylko dwa: albo wszyscy są w to wciągnięci i robią to świadomie, albo są kretynami, wierzą w coś co nie zostało wymyślone na serio, to tylko po to żeby omamić ludzi, zwabić ich do złotych klatek – jak się później okaże zardzewiałych, jedynie obklejonych złotą tasiemką. To takie popularne u nas.

A co jeśli ten straszny wandal który namalował swastykę, rzeczywiście myślał o jej pozytywnym znaczeniu? Niektórzy uważają, że posiadają zdolność czytania w myślach. Ale w całej tej sprawie jakoś nikt tego nie dostrzega.

Ta zmyślna nowomowa na pewno idzie w kierunku utrzymania obecnego porządku. To chyba cel nadrzędny. Kolejnym, jakoby przy okazji powodem, jest możliwość ponownego skłócenia Polaków. Tych myślących z tymi, którzy ślepo wierzą w telewizję i to co w niej pokazują, a jak wiemy pokazują to co im wygodniej. Pytanie jak długo damy się tak traktować. Jak długo zajmie nam nauka samodzielnego myślenia.

Znak drogowy w Japonii

Czy Donald Tusk ogląda pornole?

Tusk: Nie będzie blokady stron pornograficznych

Nie zablokujemy dostępu do legalnych treści, nawet jeśli estetycznie czy etycznie nam nie odpowiadają – wskazał premier.

Ciekawa deklaracja ze strony premiera. Gotowi jesteśmy pomyśleć, że Donald Tusk rzeczywiście ma liberalne poglądy i nie ma zamiaru nikomu niczego zakazywać. Tym bardziej, że problem dotyczy jakże istotnej dla nas wszystkich pornografii w Internecie.

Komu tym razem uległ Donald Tusk?

Tylko czy przypadkiem nie chodzi o tę obrzydliwą poprawność polityczną? Albo co gorsza – skoro pozwala się dzieciom oglądać parady homoseksualistów, to daje się też możliwość oglądania seksu poprzez Internet. Należy przy tym pamiętać, kto w tym Internecie odgrywa główną rolę – najmłodsze pokolenia.

Być może jestem przewrażliwiony lub żyje w innej rzeczywistości, ale według mnie oba zabiegi mają na celu zabicie  w naszym narodzie poczucia wspólnych korzeni, tradycji, ambicji, pragnień. W kraju który uważa się za katolicki, dyskusję na temat pornografii w Internecie uważałbym za bardzo słuszną. Nawet mimo całej mojej niechęci względem katolickich dogmatów.

Tymczasem premier Tusk po prostu nam oznajmił, że nie ma zamiaru blokować pornoli. Nie było żadnej rozmowy, debaty, tak po prostu… Swoją drogą, ciekawe czy ludzie wyszliby na ulicę, gdyby te pornole chciano zablokować.

Nie należy jednak zapominać, że wszyscy politycy, bez wyjątku, podatni są na wpływy różnych lobby. O ile w Polsce nie mamy jakiegoś znaczącego lobby pornograficznego, producentów czy wytwórni, to na pewno z tych witryn ktoś ma ogromny zysk.  Równie prawdopodobne jest, że poszło o coś innego, niekoniecznie o kasę.

Proponuję wejść płytko w głowę Donalda Tuska. Co ten człowiek musi czuć. Tyle spraw na głowie, nie jest zmęczony? Nie ma dosyć? Lubi swoją pracę? Może jest od niej uzależniony? A może widząc siebie w roli najważniejszej osoby w kraju, rozpierająca duma karze mu dalej zapisywać się w kartach historii (niekoniecznie pozytywnie). Może nie chodzi o kasę, o ludzi, o kraj, tylko o własne chore ambicje. Mały człowiek, który miał okazję poczuć się wielki. I tej okazji nie chce wypuścić z rąk, za nic. Może dlatego politycy tak łatwo ulegają różnym wpływom.

UEFA to nie ONZ. EURO na Ukrainie NIEZAGROŻONE

W Niemczech mnożą się głosy za przeniesieniem spotkań Euro 2012 z Ukrainy do Polski lub innego europejskiego kraju. Wśród ewentualnych współgospodarzy finałów piłkarskich mistrzostw Europy wymieniane są coraz częściej także Niemcy.

http://fakty.interia.pl/polska/news/przeniesc-euro-2012-wylacznie-do-polski-albo-do-polski-i,1791808,3

To chyba oczywiste, że kandydatem numer 1 do przejęcia EURO od Ukrainy są Niemcy. Po pierwsze graniczą z Polską której mistrzostw (miejmy nadzieję) nikt nie zabierze, po drugie mają gotową infrastrukturę do zorganizowania EURO.

Przykro mi jednak, że uwięzienie Julii Tymoszenko nasi sąsiedzi chcą wykorzystać dla własnych korzyści. Niby chodzi o prawa człowieka, o niedemokratyczny rząd Ukrainy, a tak naprawdę Niemcy bardzo chętnie zorganizowaliby Mistrzostwa Europy za Ukraińców. Cały ten bojkot nie jest grą fair-play. Jest mnóstwo sposobów którymi można zmusić Ukrainę do uwolnienia Tymoszenko i zmian, tymczasem wybrano chyba ten najgorszy. Bojkot czy odebranie Ukrainie EURO uderzy bezpośrednio w Ukraińców, a nie tych którym zarzuca się nieprzestrzeganie europejskich standardów. Co z pieniędzmi przeznaczonymi na budowę stadionów, dróg, lotnisk? Co z prywatnymi inwestycjami przygotowanymi specjalnie na tę imprezę? Co z miejscami pracy które miały powstać w czasie EURO i po nim? Odebranie Ukrainie finałów ME może mieć bardzo poważne konsekwencje. Na tym poziomie organizacji i zaangażowania nie można obiecywać, żeby na miesiąc przed wycofać się z tej obietnicy. Ukraina słusznie mogłaby domagać się niemałego odszkodowania. Wizerunek UEFA zostałby bardzo mocno nadszarpnięty, przyszli kandydaci mogliby mieć wątpliwości czy warto starać się o organizację EURO, bo wystarczy kilku polityków aby zniszczyć trud tysięcy ludzi oraz wyrzucić w błoto miliony €.

Osobiście jednak nie wierzę w te medialne sensacje. UEFA to niezależna organizacja kierująca się przede wszystkim wymiernymi korzyściami, po prostu pieniędzmi. Decyzja o odebraniu Ukrainie EURO wiązałaby się z ogromnymi kosztami, a na to z powodu jednego więźnia UEFA sobie nie pozwoli…

Michel Platini nie ma zamiaru dyskutować o zmianie gospodarza EURO2012.

Polska scena polityczna

Dawno temu pisałem o tym jak to nie przepadam za braćmi Kaczyńskimi (wtedy było ich jeszcze dwóch), w przeciwieństwie do Donalda Tuska którego dażyłem sympatią. Niestety, z każdym dniem rządów PO coraz mniej lubię tego pana, a w zasadzie już go nie lubię. Obawiam się, że ta polska szara rzeczywistość nawet z najsympatyczniejszego polityka zrobi wroga publicznego numer jeden. W tym systemie, w tych skostniałych strukturach nie da się zrobić nic więcej. Premierem Polski mógłby zostać sam Jezus Chrystus (wiem, że wielu nadal w to wierzy), ale brakłoby mu cierpliwości i energii na te wszystkie cuda.

Tak naprawdę nie znam się na polityce, jestem tylko biernym obserwatorem. I z moich obserwacji wynika, że to partia/koalicja rządząca musi mieć swój program, a opozycja nie. Opozycja neguje to, co robi lub oświadcza rząd. W ten sposób kółeczko się kręci i wszyscy się świetnie bawią, raz będąc z jednej strony, innym razem z drugiej. Oczywiście pojawiają się nowe twarze, ale to jest tylko mały procent całości który i tak niczego nie jest w stanie zmienić.

Zadajmy sobie więc pytanie, czy tak to powinno wyglądać? Chyba nie. Być może znowu popełniam błąd licząc na osobę która jest w opozycji. Chcę jednak wierzyć, że Pan Janusz Korwin Mikke jest osobą prawdomówną. Faktem jest natomiast, że program jego partii sprzed 20 lat nie różni się za bardzo od tego dzisiejszego. Czy nie o to chodzi w polityce? Czy polityk powinien być najemnikiem który zagłosuje tak żeby utrzymać się przy korycie, czy powinien mieć swoje niezmienne poglądy i ich bronić, nawet jeśli przez 19 lat z tymi poglądami nie może wejść do Sejmu?

Spójrzmy prawdzie w oczy. Polska się rozsypuje. Żyjemy ciągle w kraju postkomunistycznym, niestety. Ten postkomunizm powinien trwać kilka lat, a trwa nieprzerwanie od 1989 roku. Mydli nam się oczy demokracją i wolnym rynkiem, ale przepisy prawne tego kraju nie pozwalają nam w pełni wykorzystać ich uroków. A interes w tym mają najbogatsi i najbardziej wpływowi Polacy oraz politycy którzy są ich pionkami. Tak naprawdę to oni decydują o tym jak wygląda Polska. I tak naprawdę mało ich obchodzi jak wygląda, dopóki sami żyją ponad stan.

Namawiam do wszelkich akcji na rzecz wzrostu popularności Janusza Korwina Mikke, bo tak naprawdę to popularność jest kluczem do sukcesu. Gorzej już chyba w naszym kraju być nie może, ale dopóki trwa wymiana stołków na Wiejskiej to na pewno nie będzie lepiej. Serce mnie zabolało, gdy usłyszałem o programie partii Janusza Palikota. Tak wielu podobieństw do Kongresu Nowej Prawicy nie miał nikt. A mimo to ludzie o tym nie wiedzieli. Głosowali na Palikota bo robił w okół siebie szum, bo już wcześniej go kojarzyli. Z tym że jest to kolejny najemnik, najpierw w PO, teraz we własnej opozycyjnej partii która już na dobre zadomowiła się w Sejmie i dała się wciągnąć w zabawę o nazwie polska scena polityczna. Szkoda.

III Rzesza vs USA 2012

03.01. Waszyngton (PAP) – Stany Zjednoczone poinformowały, że w dalszym ciągu – mimo gróźb Iranu – będą wysyłały do Zatoki Perskiej swoje grupy uderzeniowe z lotniskowcem, i że „dyslokacja amerykańskich okrętów w Zatoce będzie trwała, jak się to dzieje od dziesięcioleci”.

Polska Agencja Prasowa

Ciekawa sprawa z tymi Amerykanami. Oczywiście prawdą jest, że w okolicach Zatoki Perskiej nie jest zbyt bezpiecznie, ale podejrzewam, że gdyby miało dojść do poważniejszego konfliktu, to obecność Amerykanów na nikim nie robiłaby wrażenia. Jeśli znajdzie się dobry powód do wojny, to ona i tak wybuchnie, niezależnie od tego czy będą tam amerykańskie okręty czy nie.

Spójrzmy jednak na to z innej strony. Amerykanie czerpią korzyści (mniejsze lub większe) nie tylko z tamtejszych dóbr naturalnych. Przede wszystkim chodzi o to, żeby ciągle produkować nowe okręty, samoloty, pojazdy i aby gdzieś je wysłać. W ten sposób gospodarkę niemiecką rozkręcił już 80 lat temu niejaki Adolf Hitler. Dzisiaj Amerykanie robią to samo. W zasadzie nie od dziś, ale od dawna.

Uważam że w taki sam sposób możnaby potraktować naszą gospodarkę. Zaangażować się w jakiś konflikt, np. wyzwolenie Tybetu.  Będzie to nielada wyzwanie, dlatego potrzeba nam solidnego wojska. Dajmy sobie 10 lat na dozbrojenie. Przy okazji powstanie tysiące miejsc pracy, po prostu żyłoby nam się lepiej. No i zrobimy coś pożytecznego dla świata.

Ruski film

Prezydent Rosji Dmitrij Miedwiediew dziś w wywiadzie telewizyjnym nazwał obarczanie stalinowskiego ZSRR na równi z hitlerowskimi Niemcami odpowiedzialnością za rozpętanie II wojny światowej „cynicznym kłamstwem”.

interia.pl

To dziwne, bo historia jest przecież jedna. Tymczasem każdy patrzy na nią inaczej i widzi coś innego. Po latach milczenia i ukrywania faktów, nagle Rosja chce zrzucić część odpowiedzialności na chyba największą ofiarę II wojny światowej – Polskę.

Gdyby Józef Beck był niemieckim agentem, to nie byłoby problemu ze stworzeniem korytarza z Niemiec do Prus. Takie proste i logiczne argumenty chyba uciekły rosyjskim historykom.

Polska znowu stała się celem ataków. My chcemy pamiętać o tej tragedii, chcemy żeby była dla nas przestrogą i chcemy być z siebie dumni. Jednak poza naszymi granicami odbierane jest to inaczej. Każde obchody wydają się być wołaniem „to ich wina!”, podczas gdy są dla nas tylko chwilą zadumy. I chociaż władze Niemiec mówią otwarcie o winie ich dziadków, to scena polityczna i społeczeństwo wydają się być podzielone pod tym względem. Rosjanie już nie boją się niczego. Kłamią w żywe oczy, bo pewnie po 64 latach w końcu spalili wszystkie obciążające ich dokumenty. Reszta Europy i Świata nie jest zainteresowana tematem II wojny światowej. Jedni jej nie doświadczyli, drudzy na niej mogli zarobić, więc po co się odzywać. Jeszcze wypłynie coś, o czym pamięć powinna dawno zatonąć…

Impertynencja

Może nie powinienem tutaj faworyzować czy dyskredytować jednych czy drugich polityków. Może powinienem sobie odpuścić. Ostatnio jednak miarka się przebrała.

Nie ukrywam, że większą sympatią darzę Donalda Tuska. Bracia Kaczyńscy nie wzbudzają we mnie pozytywnych emocji.

Ostatnio hitem na YouTube jest wypowiedź Jarosława (chyba) Kaczyńskiego. Najpierw człowiek ten wykazuje się ignorancją, bo nie wie w jakiej hali sportowo-widowiskowej się znajduje. Dobrze, że chociaż znał nazwę miasta do którego przyjechał. Ale to nic. J. Kaczyński poproszony o „jeszcze dwa słowa” wyrzuca z siebie, że Tusk jest zakompleksionym prowincjuszem. Jeśli takie słowa, jako pierwsze przychodzą do głowy liderowi opozycji, to ja nie chcę w tym kraju opozycji.

A przecież to nie jedyna wpadka braci Kaczyńskich (niestety dla mnie to jest jedna osoba, tyle, że w dwóch ciałach). Nikt ich nie przekona, że białe jest białe, a czarne jest czarne. Interes partii jest dla nich ważniejszy niż interes państwa. Mylą Jaruzelskiego z Kwaśniewskim, Iran z Irakiem, III RP z IV RP, Samoobronę z PO. Śmieją się z angielskiego Tuska, a sami na pytanie „do you speak a little bit german?” odpowiadają tylko „no, no, english raczej”.

Nie chcę, żeby premierem czy prezydentem mojego kraju był ignorant, prostak, człowiek mały i niemądry.

Krytyka oświaty

Słyszałem ostatnio o kolejnej aferze w polskiej szkole. I znowu chodziło o to, że uczeń dokuczał nauczycielowi, a ten nie mógł nic zrobić. Nie pamiętam skąd ta szkoła, ale to nie jest ważne. Historia, oprócz skandalicznego zachowania uczniów, zawiera także pokrętne tłumaczenia dyrektorki na temat zwolnienia poszkodowanego nauczyciela (bo podobno lekko uderzył napastnika- tak tego gnoja trzeba nazwać- latarką). Ale to też mnie mało interesuje.

Przede wszystkim ciekawi mnie, czy kiedyś takie sytuacje też miały miejsce? Trochę trudno to jednoznacznie i z pewnością określić. Nie mówimy o czasach, w których dostawało się linijką po łapach, bo wiadomo, że wtedy nikt do nauczyciela nie podskakiwał. A przecież nawet wtedy, gdy już nie wolno było bić uczniów bo zakazywały tego przepisy, to część nauczycieli nic sobie z tego nie robiła, uczniowie nie wiedzieli, że nie można ich szarpać za uszy, a rodzice byli przekonani o słuszności starych metod. W końcu jednak nowe zasady się przyjęły, jest tak jak powinno być- dzieci się nie bije. Mija kilka lat i mamy chyba pierwszą tak głośną aferę z Torunia. Czy w przeciągu tych kilku lat takie sytuacje nie miały miejsca?

Wersja numer 1: nie. Młodzież szkolna dopiero rosła w siłę. Przygotowywała się, aby wypowiedzieć nauczycielom wojnę.

Wersja numer 2: tak. Takie sytuacje się zdarzały, ale skąd mieliśmy się o nich dowiedzieć? Nowoczesne telefony komórkowe, aparaty cyfrowe czy kamery nie były tak łatwo dostępne jak dzisiaj. Dyrektorzy szkół w przypadku takiej wpadki raczej nie szukają rozgłosu.

Drugą rzeczą która mnie ciekawi, to zmiana nastawienia uczniów do otoczenia. Czy kiedyś dzieci były takie jak kiedyś? Ostatnio słyszałem opinię, że po reformie szkolnictwa i wprowadzeniu gimnazjum młodzież stała się gorsza. Coś w tym jest. W 8-klasowej podstawówce każdy bał się 7 i 8-klasistów. Na 6-klasistów też trzeba było uważać, chociaż tak naprawdę nikt nikomu nic złego nie robił. Dzisiaj, dziecko już w 6 klasie podstawówki może czuć się jako ten najsilniejszy. Później, w gimnazjum, patrząc na starsze roczniki to poczucie jeszcze w nim rośnie. O ile na wsi sytuacja jest jeszcze do opanowania, to w miastach do szkół chodzą mali gangsterzy. Oczywiście, nawet na wsi znajdą się jakieś czarne owce, ale szkoła jest często jednym z głównych „ośrodków publicznych”. Poza tym chyba procent ludności zainteresowanej życiem szkoły jest na wsi większy niż w mieście. Nawet jeśli na wieś dojeżdza nauczyciel z miasta, to jakoś bardziej angażuje się w życie szkoły, w kontakty z rodzicami. W mieście chyba jest inaczej.

Co do szkół ponadgimnazjalnych, to uważam, że ich poziom spadł. Każda szkoła ponadgimnazjalna jest na dobrą sprawę przedłużeniem tego gimnazjum. Niekiedy kończy się maturą i to chyba jedyna rzecz która odróżnia szkoły podstawowe od średnich. Do liceum idzie dzisiaj każdy, kto chce. Jeśli nie do ogólnokształcącego, to do jakiegoś profilowanego. Technikum wybiera chyba mniej osób. Każdy kto kontynuuje naukę po gimnazjum ma najczęściej jeden cel- zdać maturę. A po co siedzieć 4 lata w technikum, jak już po 3 latach (a raczej 2 i pół) można maturę napisać w liceum. No chyba, że ktoś ma ambitny plan zdania dodatkowo egzaminów zawodowych. Ale te można też zdać w najmniej prestiżowych zawodówkach. O nich pisał nie będę.

Młodzież się ciągle zmienia, chyba szybciej dorasta. Dzisiaj patrząc na pierwszaków w liceum mam wrażenie, że to już 3 klasa. Szkoda tylko, że dorasta fizycznie i finansowo, a nie umysłowo. Jeśli moja żona będzie uczyła dzieci w klasach 1-3, to nigdy nie pozwolę jej przejść wyżej, do klas 4-6 albo gimnazjum. Chociaż w Zespole Szkół nikt nie może czuć się bezpieczny…

Nonpoint – Bullet With A Name. Ciężkie brzmienia. Czasami takie lubie. Zwłaszcza gdy oprócz hałasu można też usłyszeć jakąś melodię.  Ten zespół, mimo, że mało popularny, ma parę świetnych utworów, reszta jest mocno przeciętna. I chyba w tej małej popularności jest ich siła. Nikt niczego od nich nie wymaga, robią to co chcą robić. Podobnie jest z innym mało znanym zespołem- Scars of Life. Też ma kilka udanych kawałków, podczas gdy reszta jest tylko tłem.